زهراکه نخل شرم  و حیاراجوانه بود      مجموعۀ   صفـات  خـدای  یـگانه  بود

ام  ابش رسول  خدا  خواند  زانکه  او     درّ   یتیـم  را   به  حقیقت   خـزانه  بود

گر او   نبود هستی  عالم  به  پا   نبود      هستی   برای   خلقت  زهرا  بهانه بود

آموزگار  صبر  به   اورنگ  روزگار     استاد   بی   بد یل  زنان  در زمانه بود

طوفان  نوح   در  عجب از استقامتش     کو سینه  چاک همچو یم  بی  کرانه بود

بالاتر از  تصور ما  هست  درک  ا و     کو  را   فراز  قاف   قضا   آشیانه  بود

شرع نبی  و حبّ علی را حقیقت است     ور  نه  برای  خلق  شریعت  فسانه بود

سیلاب اشک وخون جگر بعدمصطفی    از چشمه سار چشمۀ  چشمش روانه بود

گر  او   نبود   از  اثر  ظلم   ظالمـان      مظلومی علی به  جهان  بی نشانه  بود

بنوشت  بر معاویه  آن   پست روسیاه      یک نامه ای که مطلب آن محرمانه بود

                         آتش زدم  به  مهبط  وحی  خدا  ز کین

                        آنسان که شعله اش به فلک پرزبانه بود