غیر انسا ن هرچه باشد ظل  انسان است و بس                     معنی  انسا ن همانا   شاه  مردان  است  و بس

هست هستی فی المثل  جسمی که د روی جان علیست             وین بود روشن  که بود جسم ازجان است وبس

هرکه خودراسوخت بی باکانه چون پروانه دید                      شمع   بزم   آفـرینش  شیر مردان  است  و بس

لفظ  ایمان  را  هزاران   معنی  ار  بینی  بهل                      عشق او  بگزین که  این معنای ایمان است وبس

گوهر مهر وی ار داری به   دل  رو  شاد زی                     زانکه درمحشرهمین گوهردرخشان است وبس 

مدح او می خوان به توریة و به انجیل و زبور                   تا  نگویی  وصف  او  آیات  قران  است و بس     

درشب معراج احمد درخود ودرعرش و فرش                       دید  هر  جا  بنگرد  حیدر نمایان   است  و بس

 بقیه در ادامه مطلب

نوبت آن شدکه بازبا ل وپری کرده باز                         کنم  ز کوی نیاز مرغ  دلی اصطیاد

تا که به چوگان عزم گوی سعادت برم                         روی ارادت برم به سوی باب الجواد

روح  نبی  و ولی ، لطف  خفی وجلی                        محمـد  بن  علی  هـو  التقی   الجواد

آینۀ   ذات  حق ّ ، گنج    کمالات  حقّ                        مصحف آیات  حق  ّ ز مبتدا  تا معاد

صورت ومعنای حقّ ،دیدۀ  بینای حقّ                         حجّت  کبرای  حقّ  علی  جمیع العباد

دفتر  آداب  عشق  فاتح  ابواب   عشق                       قائد  ارباب  عشق  الی  سبیل  الرشاد

هادی  راه  نجات  در  همۀ  مشکلات                       ذاک   شفیع  العصاة   یوم  یناد  المناد

عـروء  دیـن  منقصم  از ستم  معتصم                      عاقر  قـوم    ثمود   ثـانی   شدّاد   عاد

ریخت به کامش زقهر شربت  سوزنده  زهر                     که تلخ   شد  کام   دهر و حلوه  لا یعاد

ز زهر ، جانسوزتر ز تیـر  د لد وزتر                     همدمی  امّ   فضل   طعنۀ   بنت الفساد

به غربت ار درگذشت  من  نکنم  سرگذشت                      که آبش از سرگذشت ز ظلم  اهل عناد

شاهد بزم  شهود شمع صفت رخ نمود                     جـلوۀ  او  دل   ربود  و  فاز   بالاتّحاد 

گرچه همتا و شریکی  خالق  اعظم  ندارد              یک علی دارد که مانندش دراین عالم ندارد

من نمی گویم چه دارد این  علی آنقدرگویم             از خدا  چیزی  به عالم  جزخدائی  کم ندارد

نام  او مشتق  شد  از نام  خدایش  تا بدانی            این علی  با آن  علی حرفی جدا ازهم ندارد

زادگاهش  خانۀ  حق  گشت تا معلوم گردد            جای  گنجا یش حرم  از بهر نا محرم  ندارد

درغدیرخم نبی فرمود این ضرب المثل را            بعد  من   انگشتر من  بی  علی  خاتم  ندارد

این علی مولاست برهرکس که من  مولای اویم             هر که  گردد شیعۀ  او در دو عالم  غم ندارد

هاتفی  در گوش حوّا گفت پیداکن علی را             بی علی  راهی   به  جائی  توبۀ  آد م  ندارد

هرکه چون نوح نبی براوتوسّل جست بی شک              دل به دریا  می زند چون وحشتی ازیم ندارد

گفت موسی راخدا بالن ترانی جستجو کن             دیدن  ما   چاره ای  جز  دیدن  محرم ندارد

مردگان را زنده  کردن کارعیسی است زیرا             بی علی  تا ثیر دم  عیسای صاحب  دم ندارد

گفت احمد  شهرعلمم  من علی باشد درآن            هرکه  وارد شد از این درحرف لایعلم  ندارد

هرکه درپرونده اش امضای مولا نیست بی شک           ارزشی   در   پیشگاه   خـالق   اعظـم  ندارد

بی  ولای ا و رسالت  را  نباشد  محتوایی            بی  علی  کاخ   نبوت  پایه ای  محکم ندارد

رهرو  راه  علی شو تا  بیابی  رستگاری            راه  او تنها بود  راهی  که  پیچ   و خم ندارد

خانه  زاد خانۀ  حق شد  شهید  خانۀ  حق            این  سعادت  را  کسی   بین  بنی  آدم  ندارد

برسر خوان گدایش هر که  بنشیند  بگوید           حاجتی  بر زرق  و  برق  سفرۀ  حاتم ندارد

در  جهان  آفرینش  جز علی  آزاد مردی            همسری   جز   د ختر  پیغمبر  اکرم  ندارد

تا قدم  در قاب  او ادنی  نبی زد با تعجب            دید   آنجـا   میزبانی  غیـر  ابن   عم  ندارد

گر ندارد حبّ  دنیا  شاعر ژولیده  در دل            حبّ  مولا  دارد و از  فیض عقبا  کم ندارد

از آن  جنایت شومی  که مشرکان کردند                 چو  لاله  داغ   د ل  پیروان  د ین کردند

برای   آنکه   نمـا ند   ز  عـد ل   آثاری                 بنـای   ظلم   و  ستـم  با  منا فقین  کردند

ز  بعـد   رحلت   جا نسوز  سید   سجّـاد               بـرای   کشتـن   فـرزند  او  کمین  کردند

پی    تحقّق  این   اتفـا ق   عـا لـم   سوز               به  سمّ   مهلکی  آلوده   صدر زین کردند

سواره  حجّت حق را به  زهرکین کشتند                چنا نکه  خون  به   دل  زار عابدین کردند

چوشخص مارگزیده به خویش می پیچید               از این  قضیّه  جهان را به غم قرین کردند

ز  قتل   حضرت  بـاقر  قـرار ما  بردند               به سوگ اوهمه را زار و دل غمین کردند

ز  فرط  گریه  از این غم  قلم  ز پا افتاد                برون  چو دست  ستم  را  ز آستین کردند

از این  مصیبت عظمی  بنا ل"  ژولیده "               که  خون  ز ماتم  او  قلب  مسلمین کردند

ساقی  امشب  بسته با پیمانه  پیمانی دگر                   سفره رنگین کرده  بهر تازه مهمانی دگر

باغبان را  گو بپاشد بذر شادی  درزمین                    تا   ببارد   ابـر رحمت  باز  بارانی دگر

باید  آدم  در جنان امشب گل افشانی کند                   تا به  تخت  گل  نشیند  جان  جانانی دگر

تا  نترسد   نـوح   پیغمبر ز طوفـان  بلا                  رحمت  حق  کرده بر پا  باز طوفانی دگر

آتش  نمرودیان  خاموش گردید  و خلیل                   تکیه  گاهش تخت گل شد درگلستانی دگر

شهر یثرب  سینۀ سینا شده کز لطف حق                 زدقدم دراین جهان موسی بن عمرانی دگر

برجوادابن الرضاحق داده ازدریای جود                  گـوهـر  ارزنـده   و درّ  درخشــانی  دگر

 خیزران بایدزندگلبوسه  برروی عروس                 کز شرف  آورده  بهر  د ین  نگهبانی دگر

فاطمه درباغ جنّت بزم شادی  چیده است                چون که  دیده  نهمین گل  را به دامانی دگر

ازشب  ظلمانی و تاریکی  ره  غم مخور               زانکه آید  بعد  شب  صبح  درخشانی  دگر

خاتم   پیغمبران  تبریک   گوید  بر علی                چون  علی   را   آمده   ماه   فروزانی دگر

از ولای  هادی  دین  شاعر"ژولیده "را                حق   نمـوده   شـامل   لطف   فراوانی دگر