چو شد به  نيمۀ  شعبان  هلال ماه  تمام        رسيد   م‍‍‍ـژدۀ   رحمت  ز  ايزد  عـلاّم

بگوبمطرب خوشخوان بگيرني درچنگ        بگو به ساقي مستان  بريز مي در جام

به بوي رحمت رحمن در اين مه ميمون        دميده  راح روان  روح تازه دراجسام

به  جام عيش و طرب بادۀ نشاط  انگيز         فكنـده   شعلۀ  آذر  به   خـرمن   آلام

به  بزم عام ، ظريفان تمام  گرم  سرور        به بزم خاص،حريفان مدام مست مدام

به  فرّ مولد مهدي در اين  همايون عيد        دلي   نمانده  مكـدّ ر  ز  محنت   ايّـا م

ز شوق  لالۀ  رخسار آن  گل  بي  خار       دراين چمن  لب  نرجس چو غنچه  شد  بسّام

مهي  كه بدرجما لش چو مهرعا لمتاب        زدوه   ز آينـۀ  روزگار  زنگ   ظـلام

ظهور قادرمطلق  كه از بروز صفات         فزوده  گوهر  ذاتش  به  حيرت  اوهام

نتاج   آدم  و  حـوّا  پنـاه   خيل   امـم         دليـل   خالق   يكتـا   سليل   فخـر  انام

كليم   طور صفا  يونس  سليمان  جاه         عزيز مصر  بقاء  يوسف  مسيح  كلام

كنوز   حكمت   يـزدان  مبيّن   قـرآن         رمـوز  دفتـر   ايمان   مـروج    اسلام

به روز فتح و ظفر حيدر ستوده  سير         به  گاه  علم و عمل احمد خجسته مرام

يگانه غوث دوعالم  كه بهر تعظيمش         هزار بار  نمايد   فلـك  قعــود  و قيــام

مدار  دايـرۀ   كن  فكـان  امام  زمان         كه هر چه هست  بدو قائم است تا بقيام

شهاتوئي كه به دوران عدل واحسانت         نديده   ديـدۀ   برجيس   خنجـر  بهـرام

برآستان  جلالت  چو  جبرئيل  امين          ستاده اند  قضا  و  قدر  به  جاي غلام

بقصدطوف حريم توآسمان همه شب          ز نور ماه  به دوش افكند  همي  احرام

ز  كيمياي  نظر  قدر  بهرمان 1  يابد         اگر ز چشم عنايت  نظر كني  به رخام

به  عهد عدل  و عطاي  تو برّۀ  آهو         به  جاي لاله  نهد  پا  به  ديدۀ ضرغام

چه جوهري توكه اجرام ازمخاط و محيط          ز قبض و بسط تو جويند جنبش  و آرام

خوشادميكه زرخ طيلسان براندازي          كه نور صبح سعادت  برآيد از دل  شام

                        چو در ثناي تو عاجز بود زبان شكيب

                        به گاه  مدح  تو گيرد  ز قدسيان الهام

 1/ بهرمان:ياقوت سرخ