بنام خدا
انکه د لم خانۀ مهر فـروزان اوست مهر فریبا ی چرخ شمع شبستان اوست
ماه دل افروز حسن حلقۀ درگاه وی شمس جهانتاب عشق شمسۀ ایوان اوست
بر قد و لعلش مثل کوثر و طوبی بود لؤلؤ مکنون عـد ن گوهـر عمّا ن اوست
قطرۀ ایجاد هست تازه نمی از سخاش گوهر هفت آسما ن ریزش نیسان اوست
گوی ستبـر زمین گرد پی باره اش اخگـر این کهکشا ن از سم یکران اوست
انجمن قد سیـان گـرم به تجلیل وی آتشـد ان سپهـر مجمـره گردان اوست
ز آتش عشقش بود گرم دل کا ئنا ت در سـر هر ذرّه ای شور نمکـد ان اوست
عشق، جنیبت کش خیـل هوا خواه او عقل به صد افتخـا رطفل د بستـا ن اوست
آن که نبی اش ستـود با لقب سیّـدی آن که نبی گفت او نوگل و ریحان اوست
زادۀ زهرا حسن مظهر جود و سخا آنکه جها ن وجود ریزه خور خوان اوست
نـور د ل مصطفی قـوّت جـا ن علی فاطمه رابی گمان راحت جان جان اوست
مشکوی زهرا بود رشک بهشت برین زان که تجلّیگه طلعـت تـا بـا ن اوست
سیّد و سرور بود او به جوانان خلـد قول رسول امیـن آمده د ر شأ ن اوست
بارگه حسن را سرور و مسند نشین یوسف جا ن را غم چا ه زنخدان اوست
آب بقـا کـم بود کوثـر نا بش شما ر هـر سخنی کـز لب لعل سخنـد ان اوست
کشتی او ایمن است از غم موج بلا شا مل هـر نـا خد ا لجّـه ی احسا ن اوست
گرچه حسین علییست قافله سالارعشق لیک حسن د ر نخست سلسله جنبان اوست
گشت ز صلح حسن د ین نبی استوار ژرف نگرهرکه هست خیره به امعان اوست
چه جای حیرت بود صبوری مجتبی وسعت حلم خدای عرصۀ جولان اوست
گلشـن مدح حسن خرم و سر سبز باد
صاعداگرخوش نواست مرغ خوش الحان اوست
«استاد محمد علی صاعد اصفهانی»
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
