مرا هوای تو هرگز ز سر بدر نرود    خیال  چشم  سیاه  تو  از نظر نرود

سرم به پای مزن گربرآستانۀ توست    که گرسرم برودعشق توزسر نرود

به باغ اگردگران میل وجانبی دارند    مرا ز کوی تو دل  جانب دگر نرود

سزدکه باخط مشکین وقد ّوخدّ ولبت     حدیث سنبل وسرووگل وشکرنرود

مرا ز درد تو تا از جگر نشان باشد     نشان داغ  تو از گوشۀ جگر نرود

شرار سینه  نماند  اثر ز هستی من      گر آب  دیده زدنباله  بر اثر نرود 

ز نالۀ سحری لب مبند" ابن حسام "     که  کار ، بی مد د  نالۀ سحر نرود

·       

              در مدح و منقبت حضرت ثامن الائمه علی بن موسی الرضا علیه السلام

·   امروز  باز گیتی  در نشو  و درنماست          حشر  است  اینکه  در بنه  بوستان  بپاست

·   اجساد   سر  زدند   به  اشکال  مختلف           یا  تا  الف   قیامت  موعود  گشت  راست

·   از سبزه  ماه  سر زد  و ناهید  و آفتاب           در حیرتم که  دشت زمین است یا سماست

·   برطرف  جوی مینگری  جملگی سهیل           بر صحن  باغ میگذری  سر بسر سهاست

·   بستان عقیق روی وگلستان عقیق رنگ           وادی  عقیق  خیز  و بیابان  عقیق  زاست

·   گلبن نهاده  تخت زمرّد به  طرف جوی           گل  بـر نشسته   بر زبر  تخت  پادشاست

·   ساری  قصیده  خواند  در  پیشگاه  گل           چون مرغ روح من که ستایشگر رضاست

·   فرمانده قـد ر  ملک   الملک   دادگـر            شاه   رضا    که   مقتد ر  ملکت  قضاست

·   بگذشت دورجم هله  زان جام خسروی           ساقی   بیار  باده  که   امروز  دور ماست

·    ما   بنـد ۀ   ولایت   سلطـا ن   مطلـقیم         کی شاه  ملک را به  چنین رتبه ارتقا ست

·   مـوریم   و  د ستگیر  سلیمـان  حشمتیم          از ران بساط  کرده  و یک ران ماهواست

·   گر  دائر  فضـای   ولایت   کنیم   سیر          روحم  مساوی طرب از روح این فضاست

·   با شد   بنـا ی   پا یۀ   کاخ   ولی   امر         بر  بـام   عقـل  اوّل  کـان   اولّیـن  بنا ست

·   از گرد  سمّ  رفرف   معراج   رفعتش          آئینه   مه   و خور   گردون  به   انجلاست

·   بی  د ست  پخت  دار  شفای  کرامتش         عقـل  سپهر   پیر  به   صد  درد  مبتلاست

·   زین  آسیای  چرخ   نجنبد  بنای  عشق        چرخ  آسیا  و  عشق  ولی   قطب  آسیاست

·   شب نیست درطلوعش باشد تمام صبح         خورشید   این  ولایت  بـر  خطّ   استواست

·   از عقل  تا  هیولی  مأ لوه  سرّ  اوست         کز  بند گی  به  خوان  الوهیّتـش   صلاست

·   شمس سپهر سایۀ خورشید مطلق  است        او  کیست  آنکه صاحب این  صفّۀ  صفاست

·   آب  بقا  زخضر مجو  از  رضا  طلب         خاک  در رضا ست که  سر  چشمۀ  بقاست

·  حاجی رود به کعبه ومن درطواف دوست       در خلوتی  که   آن  حرم  خاص  کبریاست

·   آن  کعـبۀ  مجـاز  بود   با  ریا  و  کبر         این  کعبۀ   حقیقت  بی  کبر و بی  ریا ست

·   در ختم  انبیا  بود آ نچ   از  خدای  سر        در   خـا تـم    ولایت   از   ختـم   انبیا ست

·   امر  تمام   هستی  از  غیب   تا  شهود        د ر   کـفّـۀ   کفـا یت   سلطـــان  اولیـا  ست

·   روشنگر  مجـا لی    کثـرتگه    ظهـور       گنج  آن  برد  که  مقتدر غوص و آشنا ست

·   ای  آفتـاب  بر شد ه  تا  آسما ن  غیب          تو  آسمان  غیبی   و  هفت  آسمان هبا ست

·   ای وحدت وجود که چندین  هزار جود        از  فیض  اقدس  تو  به  اعیان  ما  سواست

·   خاک  ره  تو ایمن  با  نور و  با  شجر        مور در تو  موسی با  د ست وبا عصا ست

· نه صبح ونه مساست در آنجا که جان توست     وانجا که  پیکرت همگی صبح  بی مسا ست

·   ای  قامت  تو  راست  تراز قدّ رستخیز       گر  خوانمت   قیامت  کبرا ی  کل  رواست

·   تو منبع  علوم  و  د لت  کشتی  نجات         تو  نخبۀ   وجود   و  درت   قبلۀ   دعا ست

·   ایجاد  را  به حبل  وجود  تو  اعتصام         موجود   را   به  سایۀ   جود  تو  التجا ست

·   جز روزی  ولای  تو درویش  راه  را         گر خوان سلطنت بود ازخوردن  احتماست

·  گویم  ثنای  ذات تو  و نز جهالت است         دانم  که  حضرت  تو  برون از حد  ثناست