این که تو داری قیامت است نه قامت وین نه تبسم که معجر است و کرامت
هر که تماشای روی چون قمرت کرد سینه سپـر کـرد پیش تیــر مـلا مت
هرشب وروزی که بی تومیرودازعمر هــر نفســی می رود هــزار نــدامت
سرو خرامان چو قدّ معتد لت نیست این همه وصفش که می کنند به قامت
عمر نبود آنچه غافل از تو نشستم با قی عمر ایستا د ه ام به غرامت
چشم مسا فر که بر جما ل تو افتد عزم رحیلش شود بد ل به اقامت
اهـل فریقین در تو خیـره بما نند گـر بـروی در حسـا بگـاه قیـامت
این همه سختی و نامرادی سعدی چون تو پسندی سعادت است و سلامت
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
